wysuszyć się

См. также в других словарях:

• wysuszać się – wysuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać wysuszeniu, wyschnięciu; tracić całkowicie wilgoć (zwłaszcza o czymś poddanym suszeniu) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepielęgnowana skóra nadmiernie się wysusza. Pranie pięknie się wysuszyło na słońcu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wysuszyć — dk VIb, wysuszyćszę, wysuszyćszysz, wysuszyćsusz, wysuszyćszył, wysuszyćszony wysuszać ndk I, wysuszyćam, wysuszyćasz, wysuszyćają, wysuszyćaj, wysuszyćał, wysuszyćany «susząc pozbawić coś wilgoci; spowodować wyschnięcie czegoś; uczynić coś… …   Słownik języka polskiego

• przepiec — dk XI, przepiecpiekę, przepiecpieczesz, przepiecpiecz, przepiecpiekł, przepiecpieczony, przepiecpiekłszy przepiekać ndk I, przepiecam, przepiecasz, przepiecają, przepiecaj, przepiecał, przepiecany «zanadto wypiec» Przepiec ciasto, mięso.… …   Słownik języka polskiego

• przesuszyć — dk VIb, przesuszyćszę, przesuszyćszysz, przesuszyćsusz, przesuszyćszył, przesuszyćszony przesuszać ndk I, przesuszyćam przesuszyćasz, przesuszyćają, przesuszyćaj, przesuszyćał, przesuszyćany 1. «pozwolić nieco wyschnąć; lekko wysuszyć» Przesuszyć …   Słownik języka polskiego

• spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… …   Słownik języka polskiego

• pieprz — m II, D. u, blm 1. «Piper, roślina zielna lub krzew z rodziny pieprzowatych rosnąca w krajach tropikalnych i subtropikalnych obu półkul; występuje w kilkuset gatunkach, z których najbardziej znany jest pieprz czarny, rosnący jako pnącze; owoce… …   Słownik języka polskiego

• pieprz — 1. Suchy jak pieprz «bardzo suchy»: Woda nie docierała od dawna do tego miejsca i w zakamarku zebrał się pokład suchych jak pieprz gałązek. M. Kuczyński, Czeluść. 2. Wysuszyć coś na pieprz «bardzo coś wysuszyć» Uciekać, zmykać, wiać, gdzie pieprz …   Słownik frazeologiczny

• spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… …   Słownik języka polskiego

• osuszyć — dk VIb, osuszyćszę, osuszyćszysz, osusz, osuszyćszył, osuszyćszony osuszać ndk I, osuszyćam, osuszyćasz, osuszyćają, osuszyćaj, osuszyćał, osuszyćany 1. «pozbawić coś wilgoci, uczynić suchym; usunąć, zetrzeć skądś wodę, wilgoć; odwodnić,… …   Słownik języka polskiego

• wy- — «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej z nadaniem czasownikowi następujących odcieni uzupełniających znaczenie czasownika podstawowego» a) «ruch od wewnątrz na zewnątrz, od dołu ku górze, np. wychodzić, wyjechać, wypływać,… …   Słownik języka polskiego

• obsuszyć — dk VIb, obsuszyćszę, obsuszyćszysz, obsuszyćsusz, obsuszyćszył, obsuszyćszony obsuszać ndk I, obsuszyćam, obsuszyćasz, obsuszyćają, obsuszyćaj, obsuszyćał, obsuszyćany «wysuszyć powierzchownie, do pewnego stopnia, częściowo; podsuszyć» Obsuszyć… …   Słownik języka polskiego